Czytając „Pomiędzy” T. Dąbrowskiego

Muszka, mniejsza od łepka szpilki, 
cieńsza niż żyłka powietrza - jasnozielona rzęsa 

z oka słońca - przechodzi 

ze źdźbła na źdźbło, jakby zbierała wiatr 

do niewidzialnych koszyczków

(a może spija światło, skroplone 

na pochylonych pod ciężarem końcach?),

aż w końcu odlatuje 
z dłoni