A. R. Ammons 

Sprawozdanie z postępu 

Jestem teraz 
w rzeczach 

tak małych 
że kiedy 

powiem buu 
znikam 

Nocą malutka Miriam

Różdżką palca wyczarowuje kręgi
w wodach delty
kałuży. Drży
poruszony fragment
galaktyki.

Śni

W południowym słońcu
śni, że zdobywa Troję.

Komar
nie dopuszcza.

***

Na rozległych wodach nocy

migotliwe światełko   

to drga   

twój sen   

łódeczka 

***

na osiołku
a
potem

Ogród zen (sumi-e)

Niski, drewniany klasztor, wokół którego rozciąga się 
strzegąca murów zieleń, lekka jak sen mieszkańców tego miejsca. 
Stary mnich siedzi na trzcinowej macie
w pozycji za-zen, ze wzrokiem skierowanym ku nie-miejscu
po dawnym Ja. Skupienia strzegą przymknięte powieki,
nieporuszone jak tafla umysłu,
odfiltrowujące kształty i kolory, pod którymi skrywa się
jedynie realne i trwałe nie-to.

Jest ranek. Mnich wsłuchuje się
w dobiegający z bambusowego gaju śpiew kosa.

Wczytując się w melizmatyczne zdobienia
odgaduje motyw przewodni pieśni,
której natężenie stopniowo opada, by chwilę później zaniknąć
pośród miarowo falujących traw. Ich szum
jeszcze przez chwilę unosi się w sali wypełnionej porankiem.

Obok mnicha, który właśnie otwiera oczy,
schnie starannie obmyty w wodzie pędzel.

Bambusowy gaj powoli traci pierwotną ostrość
świeżym tuszem nałożonej kreski.



*Sumi-e (sumi - czarny tusz, e - obraz), nazwa japońskiej monochromatycznej formy malarskiej, uprawianej dawniej głównie przez mnichów, a polegającej na tworzeniu obrazu za pomocą jak najmniejszej ilości pociągnięć pędzla.


https://www.youtube.com/watch?v=9x5WAfIxv8Q
https://www.youtube.com/watch?v=B-lmXhRr6bE